Zgodnie z definicją Światowej Organizacji Zdrowia (WHO – World Health Organization) zakażenie szpitalne, jest to zakażenie, które pojawiło się w wyniku leczenia w szpitalu, wtórne do stanu pacjenta sprzed hospitalizacji. Do najczęstszych źródeł zakażeń szpitalnych należą: źle wyjałowiony sprzęt medyczny, zakażona krew i preparaty krwiopochodne, przeterminowane płyny dezynfekcyjne, brudne ręce personelu medycznego.
Oto historia Pani K. – pacjentki, która po zabiegu cięcia cesarskiego zgłaszała lekarzom, że bardzo boli ją brzuch, jednak dopiero anestezjolog po wystąpieniu zaburzeń podczas oddychania zdiagnozował u niej wstrząs septyczny.
Pacjentka została przyjęta do szpital w celu wykonania cesarskiego cięcia. Po urodzeniu dziecka pacjentka zgłaszała pomimo przyjmowania środków przeciwbólowych bardzo duży ból brzucha, miała dreszcze. Lekarze jednak tłumaczyli, że są to naturalne objawy po operacji cesarskiego cięcia. Lekarze popełnili tutaj błąd, gdyż po cesarskim cięciu leki przeciwbólowe podawane pacjentkom powinny złagodzić ból. Dopiero po wystąpieniu u pacjentki zaburzeń oddychania anestezjolog stwierdził wstrząs septyczny i w trybie natychmiastowym Pani K. została przewieziona na blok operacyjny z powodu zapalenia otrzewnej. Po otwarciu jamy brzusznej stwierdzono ropną treść w jamie otrzewnej oraz w macicy. Pacjentce usunięto narządy rodne. Po operacji pacjentkę przewieziono na Oddział Intensywnej Terapii – jej stan był krytyczny. Stwierdzono m.in. niewydolność oddechowa, septyczne uszkodzenie mięśnia sercowego oraz zaburzenia krzepnięcia. Pacjentka z powodu dalszych powikłań została poddana kolejnej operacji w celu kontroli jamy otrzewnej. Po kilku tygodniowym pobycie w szpitalu Pani K. została wypisana do domu. Niemniej jednak leczenie w trybie ambulatoryjnym trwało jeszcze kilka tygodni.
Jak sprawę ocenili biegli i Sąd?
W sprawie wypowiedzieli się biegli z zakresu położnictwa i ginekologii, chorób zakaźnych i z zakresu zakażeń szpitalnych i mikrobiologii. Biegli jednoznacznie stwierdzili, że sepsa (zagrażająca życiu dysfunkcja narządowa spowodowana zaburzoną regulacją odpowiedzi ustroju na zakażenie), która pojawiła się u pacjentki w drugiej dobie po zabiegu cięcia cesarskiego, to typowe zakażenie szpitalne związane właśnie z przeprowadzoną operacją oraz hospitalizacją. Jakie błędy popełnili lekarze:
- Nie zastosowali antybiotyku przed cięciem cesarskim
- Przy zapaleniu otrzewnowej nie zastosowali profilaktyki około-operacyjnej
- Zignorowali ból brzucha, który zgłaszała pacjenta po operacji, pomimo przyjmowania leków przeciwbólowych
W ocenie Sądu najistotniejsze uchybienia lekarzy polegały na zaniedbaniach w sferze zapobiegania zakażeniom szpitalnym, które z dużą doza prawdopodobieństwa doprowadziły do zakażenia Pacjentki. Gdyby lekarze zastosowali antybiotykową profilaktykę około-operacyjną przed cesarskim cięciem, to najprawdopodobniej nie doszłoby do zakażenia. Ponadto w szpitalu stwierdzono wiele nieprawidłowości organizacyjnych np. brak śluzy umywalkowo-fartuchowej przed wejściem do oddziału położniczego aseptycznego, , krzyżowanie się dróg czystych i brudnych w bloku operacyjnym, transportowanie pacjentów na blok operacyjny cięcia cesarskiego nie przez śluzę.
Szpital za zakażenie pacjentki sepsą musiał zapłacić 600.000 zł tytułem zadośćuczynienia za doznane przez Pacjentkę cierpienia i trwałe następstwa w jej stanie zdrowia, które wynikały z zakażenia szpitalnego.
Wyrok w tej sprawie zapadł przed Sądem Okręgowym w Warszawie w dniu 16.06.2014 r., sygn. akt II C20/09.
