Błąd diagnostyczny jest to błąd, który lekarz popełnia na etapie diagnozy. Ten rodzaj błędu medycznego może mieć miejsce w przypadku, gdy lekarz nie rozpozna u pacjenta rzeczywistej choroby; rozpozna inną chorobę (tzw. błąd negatywny) albo stwierdzi, że pacjent cierpi na określoną chorobę, podczas gdy w rzeczywistości jest zdrowy (tzw. błąd pozytywny). Błąd diagnostyczny może być bardzo poważny w skutkach, gdyż najczęściej rzutuje na wybór nieadekwatnej metody leczenia do stanu zdrowia pacjenta. Błąd diagnostyczny bardzo często występuje w praktyce leczniczej, zwłaszcza w takich gałęziach medycyny jak chirurgia, urologia, ginekologia, czy onkologia. W dzisiejszym wpisie opiszę bardzo ciekawy przypadek pacjentki u której lekarz nie rozpoznał choroby na którą rzeczywiście chorowała.
Oto historia Pani E. Ś., która została odesłana z izby przyjęć z zaleceniami stosowania diety lekkostrawnej pomimo, że lekarz powinien skierować ją na operację w trybie pilnym z powodu wystąpienia niedrożności jelit
W dniu 8 marca 2011 r. w godzinach nocnych pogotowie ratunkowe przywiozło Panią E.Ś. do szpitala w związku z silnymi dolegliwościami bólowymi brzucha. W szpitalu pacjentce wykonano zdjęcie RTG i USG jamy brzusznej, które wykazało obecność zbiornika płynu w okolicy wnęki wątroby. Lekarz jednak stwierdził, że pacjentka cierpi na dolegliwości natury gastrycznej i odesłał ją do domu z zaleceniami stosowania diety lekkostrawnej oraz lekami przeciwbólowymi. Pomimo, że pacjentka wróciła do domu, to w dalszym ciągu odczuwała silny ból brzucha. Wobec powyższego Pani E.Ś. ponownie w godzinach porannych zgłosiła się jeszcze raz na Izbę Przyjęć. Po przeprowadzonych badaniach pacjentkę w trybie pilnym skierowano na operację. Podczas operacji stwierdzono: rozlane zapalenie jamy otrzewnej, niedrożność mechaniczną jelita cienkiego i ostre zapalenie trzustki. Po operacji kilkakrotnie następowało u pacjentki zatrzymanie krążenia. W konsekwencji pacjentka zmarła.
Jak sprawę ocenili biegli i Sąd?
Biegli jednoznacznie ocenili, że lekarz podczas pierwszego pobytu Pani E.Ś. na SOR (Szpitalny Oddział ratunkowy) popełnił błąd diagnostyczny polegający na nierozpoznaniu u pacjentki rzeczywistej choroby, czyli niedrożności jelit. Lekarz na podstawie wyników badania USG i RTG mógł stwierdzić niedrożność jelit, gdyż na tę okoliczność wskazywało występowanie zbiornika płynu w jamie otrzewnej. W efekcie hospitalizacja pacjentki była opóźniona o 6 godzin, gdyż dopiero rano 8 marca została zatrzymana w szpitalu. Był to istotny fakt przemawiający na niekorzyść lekarza, ponieważ ostre choroby jamy brzusznej mają bardzo dynamiczny przebieg i szybko powodują kolejne powikłania, a w szczególności zapalenie otrzewnej. W ocenie Sądu występowanie kolejnych objawów zapalnych jamy brzusznej następowało z upływem czasu, co doprowadziło, że w chwili drugiego przyjazdu pacjentki do szpitala oprócz niedrożności jelit doszło również do zapalenia otrzewnej i trzustki, co wpłynęło bezpośrednio na pogorszenie funkcji organizmu, a konsekwencji doprowadziło się śmierci.
Pozew o zadośćuczynienie przeciwko Szpitalowi złożyła córka zmarłej pacjentki.
Zgodnie z art. 446§4 k.c. „Sąd może także przyznać najbliższym członkom rodziny zmarłego odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę”.
Szpital za błąd diagnostyczny lekarza musiał zapłacić córce zmarłej pacjentki 70.000 zł tytułem zadośćuczynienia
Wyrok w tej sprawie zapadł przed Sądem Apelacyjnym w Łodzi w dniu 24.10.2013 r. w sprawie o sygn. akt I ACa 558/13.
